Een Velomobielreisje
van Rüsselsheim (bij Mainz) naar Biebertal (bij Giessen) in Oktober 2000
Joachim Fuchs, Karlsruhe, Ymte Sijbrandy (translation)
 |
Op het station van Darmstadt zie ik een aanplakbiljet met de vraag die ik slechts met "geen idee" beantwoorden kan.
Nu wilt u natuurlijk weten wat de vraag was: Click op de foto!
Het werkt op deze manier, de kleine foto's zijn slechts een voorproefje.
Voor de volgende ochtend hadden wij goede voornemens: precies om 8 uur staat Gerd voor de deur, die met zijn Leitra dan al een uurtje onderweg is.
Ten noorden van de Main rijden we door het Taunusgebergte, een schitterend natuurgebied. Ook het weer zit mee, hoewel de regen gisteren nog met bakken uit de lucht viel. Jürgen kent de weg op zijn duimpje, zelfs de modernste satellietnavigatie kan ons niet beter leiden!
De rit door de Taunis begon licht glooiend...
... door bossen ...
... en velden ..
... en ook de echte bergen blijven ons niet bespaard, ik doe zwaar mijn best om voor Gerd niet helemaal af te gaan. Het
lijkt wel dat hij bij iedere klim sneller gaat rijden!
Ja, al dat klimmen maakt hongerig. We koersen op een cafe af waar mijn reisgenoot gelijk maar twee stukken taart bestelt. Daar kan ik niet bij achterblijven.
Het eerste stuk,een appelpunt, gaat er vlot in, maar de marspeintaart daarna kost toch wel de nodige moeite!
Enorme punten zijn het! Hoeveel beklimmingen komen er eigenlijk nog?
We zijn er snel door: Hier stroomt het Lahnkanaal door een tunnel. Een technisch hoogstandje voor in het midden van de
19e eeuw. Tijdens de korte pauze raap ik wat appels op die van de bomen langs de weg gevellen zijn. Langzaam rijdend
schuif ik de stroomlijn een stukje open (zie www.eolo.de), en eet ik een flink exemplaar op. Ik schuif de stroomlijn weer
dicht en geef gas. Gerd was bijna van achteren tegen we aan gereden, hij heeft niet door wat ik aan het doen ben. De appel doet me goed, waarschijnlijk helpen de enzymen uit deze appel om de taart te verteren...
Uiteindelijk komen we in Biebertal aan waar Reinhold und Margitta ons hartelijk begroeten. We zijn hier samen met 20
andere velomielrijders uitgenodigd en logeren in een oud houthakkersonderkomen, nu omgebouwd tot jeugdcentrum. 's Ochtends is het flink koud, de dauw zit op onze ruiten.
We stellen de verschillende hier aanwezige Velomobielen aan je voor.
Links onder zie je een Leitra, daarnaast twee Cab-bikes, nog een Leitra, dan twee Quests in, geel en blauw, een Carbon
-Alleweder, nog een Quest, een Cab-bike en de Aeolos, mijn eigen Velomobil (helemaal rechts). Go-one´s hebben we niet gezien 
Jürgen´s Leitra geniet van de zon. Het zonnepaneel op de "motorkap" levert stroom voor een kleine ventilator in de fiets 
Gezamelijk rijden we naar Giesen, waar we hier voor het gemeentehuis staan. We drinken sekt en cola, mevrouw de burgemeester probeert een Cab-bike .
Nog meer Velomobiel plaatjes.
Nieuw is de "Quest", die door Allert Jacobs en Ymte Sijbrandij gemaakt wordt.
De fiets is geheel gesloten, alleen je hoofd steekt eruit.
En, anders hadden we niet verwacht, de fiets is supersnel. Op de snelheidsmeter van Ymte was de maximumsnelheid van
de afdaling bij Herborn van de vorige dag nog blijven staan, 101 km/h.
Quest vooraanzicht, (links zie je een C-Alleweder, nu te koop onder de naam Limit) 
Een ander nieuwtje was de Alleweder Tandem. Hier zie je Reinhold (der maker) onderweg met Ulla.
Heb je al aanvragen voor trouwerijen Reinhold? Ik zou het wel weten als ik ging trouwen... 
Reinhold en Margitta hebben een heel programma voor deze dag verzorgd: hier zijn we bij het kunststofbedrijf dat de carrosserie van de Cab-bike bouwt. .
Een stilleven met Cab-bike achteruitijkspiegels... 
.... de Alleweder-tandem wordt goed bekeken.
Ook Frank uit Erbach is aanwezig, met flinke hulp van een stroom elektonen uit de accu van zijn Twike. 
Over elektrische aandrijving gesproken: Horst Scherer laat zijn ligfiets met een zelfgemaakte in de voornaaf geintegreerde elektromotor zien.. De motor gaf hem een enorme snelheid, tot de accu weer aan de lader moest.) 
In Reinholds werkplaats, midden in het bos, staan twee nieuwe Cab-bikes klaar voor aflevering. 
De Twike trekt veel belangstelling, ondanks het feit dat het concept ver afstaat dan dat van onze velomobielen, je spieren zorgen hier voor minder dan 10% van de aandrijfkracht.
Drie velomobielen poseren: van voren een Leitra, dan het Aeolos Prototype een daarachter een Cab-bike. De Aeolos is hier de enige tweewieler.
Tijdens de koffie werden over de toekomst van de velomobiel gesproken. Waarom zie je ze nog zo weinig? Kunnen de
fabrikanten door samenwerking efficienter produceren? Hoe maak je de velomobiel bekend bij het grote publiek? Veel mensen zien hem slechts als een rariteit. Maar het is een praktisch vervoermiddel. Meer voorlichting is geboden.
Na een zeer prettige tijd en voortreffelijk eten (dank aan Margitta) moesten we weer aan de thuisreis gaan denken.
Om wat meer op te schieten rijden we nu door het vlakke land over de B3. Hier pauzeren we kort: 
Tijdens deze pauze (met de onvermijdelijke, al zijn de stukken nu wat kleiner, marsepeintaart) zien we de Hessen-Rundfahrt voorbij komen. Zo vermoeiend kan fietsen zijn: 
Dan zit ik liever op het comfortabele zitje van mijn velomobiel. We overnachten weer in Russelheim. Joachim uit Heilbronn
komt met zijn op de auto geladen Cab-bike langs, het wordt nog een plezierige avond! 
De volgende dag moet ik weer werken, dus op naar de trein naar Karlsruhe. mijn velomobiel past zowaar in het fietsenrek in de trein, dus zet ik hem gewoon tussen de andere fietsen. 
Hier ben ik uitverteld. Ik hoop dat jullie iets van de mogelijkheden van de velomobiel hebben kunnen zien
Wie rijdt er mee met de volgende "velomobieltour"?
Joachim Fuchs